იმერული ყველი მოუხარშავი ყველის ჯგუფს მიეკუთვნება, ხელით ამოჰყავთ და „ხელურ“ ყველსაც უწოდებენ.
ახალმოწველილ რძეში შესადედებლად კვეთს, ანუ „ყველის დედას“ ამატებენ და დაბალ ცეცხლზე დგამენ. რძე შედედებას რომ დაიწყებს, ხელით ურევენ. შემდეგ წარმოქმნილ მასას ზომიერად წურავენ, აგუნდავებენ და თიხის ან ხის გობზე გადაიტანენ. ყველს ქვამარილით ამარილებენ, რათა მარილი ზომიერად მიიღოს და კარგად დამწიფდეს. ის ყველში ზომიერადაც შედის და მასში ნასვრეტებსაც ავითარებს. ბოლოს კი ყველი დერგში, ანუ წათხში - მარილიან წყალში გადააქვთ. ის ყველს დიდხანს ინახავს.
ზამთრისთვის ყველის შეგროვებას იმერეთში აგვისტო-სექტემბერში იწყებენ, წათხიდან კი ტრადიციულად ყველიერის კვირაში იღებენ. იმერული ყველი, მწვანილებთან ერთად, ხშირად ცომშიც გამოიყენება, რომელსაც „მხლოვანს“ ეძახიან.