ეს ქვის დარბაზები მშენებლობის ორ ძირითად ეტაპს - წინაქრისტიანულსა და ქრისტიანულს მოიცავს.
ლოდოვანი წყობით ნაშენი მეგალითური ნაგებობები, თავისი მონუმენტურობითა და მშენებლობის ტექნიკით, შუა საუკუნეების (XI-XIII სს) საერო არქიტექტურის გამორჩეული ნიმუშია.
სხვადასხვა დანიშნულების ნაგებობები ფუნქციურად არის განაწილებული - სამეურნეო, საცხოვრებელი და საკულტო. სამეურნეო ნაგებობებში განსაკუთრებული მნიშვნელობისაა ყურძნის დასაწური საწნახლები, ჭაჭის საწურები, ზეთის სახდელი მოწყობილობები, ბოსელი, მარცვლეულის ხაროები და საცხოვრებელი სივრცეები.
სავარაუდოდ, ამ ადგილას ადგილობრივი მდიდარი ფეოდალის რეზიდენცია უნდა ყოფილიყო.
მსგავსი სტრუქტურის კომპლექსები საქართველოს ზოგიერთ კუთხეში ხშირად გვხვდება, თუმცა ჭობისხევის „დარბაზები“ თავისებური მშენებლობის ტექნიკითა და მასშტაბით გამოირჩევა.