მას შემდეგ, რაც ღვინო დადუღდება, დარჩენილი ჭაჭა ქვევრში დასადუღებლად გადააქვთ. შემდეგ ქვევრს მთელი ზამთრით ლუქავენ, არყის გამოხდას კი გაზაფხულზე იწყებენ. ამისთვის უმაღლესი ხარისხის სპეციალური ქვაბი და საქმის ცოდნაა საჭირო.
არყის სახდელ ქვაბს სამფეხაზე დგამენ, წყალთან ახლოს, შიგნით ჭაჭას ყრიან, ასხამენ ცოტა წყალს, რომ არ მიიწვას, თავზე მჭიდროდ ახურავენ ზარფუშს - სპილენძის ხუფს წინ გამოშვერილი მილით და ცეცხლს უკეთებენ.
ზარფუშს მიერთებული აქვს სპილენძისვე მილი, რომელიც გადის სპილენძის, ხის ან ქვის გეჯაში, სადაც მილის გასაგრილებლად გამდინარე წყალი ჩაედინება. ორთქლი ქვაბიდან მილში გადადის, გეჯის გავლისას ცივი წყლის ზემოქმედებით კონდენსირდება და წვეთ-წვეთად ჩაედინება არყის ჭურჭელში, რომელიც მილის ქვეშ დგას.
ჭაჭის არაყი ძლიერი ალკოჰოლური სასმელია. საქართველოში მისმა წარმოებამ XIX საუკუნეში მიაღწია პიკს. ძმები ოცხელებისა და დავით სარაჯიშვილის წარმოების არაყმა საერთაშორისო გამოფენებზე მთავარი პრიზებიც მოიპოვა.
საქართველოში ხდიან თაფლის, ფეიხოას და სხვადასხვა ხილის არაყს, რომლებიც, აგრეთვე, პოპულარულია. აქ სპირტიანი სასმლის უამრავი ვარიაცია გვხვდება - რახი, ჟიპიტაური, დრფა და გურგუმა.